بعد مدت ها بهم گفت دوسم داره اما گفت تو نشنیده بگیر نزاشت من بهش بگم یکم بیشتر از قبل باهم حرف میزنیم مثلا دو سه روز یبار اما بازم باعث نمیشه دلتنگیم رفع شه باید یه قرار بزارمو از نزدیک ببینمش.دستاشو میخوام

حس بد و نفرتم ازش کمتر شده اما هنوز خیلی دلگیرم ازش هنوز نمی بخشمش یکم و خیلی بی ربط پیام دادیم بهم دلم هواشو کرده نمیدونه که روزی هزار بار عکسای ناومی اسکات رو بخاطرش نگاه میکنم(بازیگری که شبیهشه) حتی نمیدونه من بعد یه سال فیلم علاالدین رو از رو فلشم پاک نمیکنم چون بخاطر اون دوسش دارم

دیشب خیلی دلم تنگ شد واسش.کلیپ اهنگ عذاب محسن یگانه رو براش فرستادم جواب داد و یکم حرف زدیم.جالبه کسی که تا دیروز میگفت ترجیح من اینه.دیشب میخواست بار مسیولیت کارشو بندازه گردن من مسخره ترین بخشش اینجاس که فکر میکنه من راحتتر از اونم.نمیدونه اون اگه یه مشکل داره من هزار و یه مشکل دارم.من کاملا باید دو شخصیتی رفتار کنم نمیدونم تهش چی میشه اما سخت داره میگذره

از یه طرف با خودم میگم تا زمانی که بیام اینجا و بنویسم براش این حس دلتنگی لعنتی ولم نمیکنه.اما از طرفی هم اگه اینجا ننویسم واقعا میترکم کاملا دورو شدم.با اطرافیان باید عادی رفتار کنم اما با خودم تماما در حال جنگ و خونریزیم ساعت 4 ساعت ما بود.ساعت 4 که میشه دلتنگ تر میشم.تو این چند روز چندبار تا پای پیغام دادن بهش رفتم اما گفتم وقتی نمیخواد دنبال چی هستی. حال این روزام حال آهنگ عذاب محسن یگانه اس حالا که امید بودن تو در کنارم داره می میره منم و گریه ممتد

عجب دنیای کثیفیه این دنیا تو روزایی که من دارم خون میخورم از نبودش اون داره عکسای پروفایل خندونشو مرتب عوض میکنه و جالبه که عکس پروفایل من یاداور تمام لحظه هام با اونه عجب دنیای کثیفیه این دنیا اگر خدایی هست عدالتی هم هست.میسپارم به خودش، حال خودمو حال اونو

یعنی تموم حس میکنم این آخرین روزایه با هم بودنه یعنی تموم باید برم وقتی دلت با رفتنه میرم ولی هر جا برم رویای تو صد سال دیگم با منه میرم ولی یادم بیفت هر جا چراغی روشنه من آرزویی بعد تو ندارم بخوام کنار تو بذارم بری دووم نمیارم این زندگی رو بعد تو نمیخوام آخه برام همه ی دنیام تویی دار و ندارم میری تحمل میکنم تنهایی و با اینکه میدونم دلت با خونه نیست میری و می مونم بهت ثابت کنم هر کی تحمل میکنه دیوونه نیست من آرزویی بعد تو ندارم بخوام کنار تو بذارم بری دووم